Het aantal gedwongen opnames in de psychiatrie is in Vlaanderen verdubbeld in tien jaar tijd.
(...)
Ook interne dwangmaatregelen worden nog volop gebruikt. Volgens het Vlaams ministerie van Volksgezondheid wordt 15 procent van de patiënten ooit in de isoleerkamer opgesloten. In 2006 ging het om 5287 volwassen patiënten die gemiddeld bijna vier dagen lang in de isoleercel zaten. Ook 258 kinderen werden zo geïsoleerd.
In een recente internationale enquête van Test Gezondheid luidt een van de conclusies: 'Het is opmerkelijk dat in Vlaanderen de opsluiting in een isoleerkamer 2,5 maal hoger is dan in het Franstalige landsdeel, 8 maal hoger dan in Italië en Spanje, en 4 maal hoger dan in Portugal'.
Ook het vastbinden van patiënten wordt volgens Bart Thomas, die aan de Universiteit Gent de interne dwangmaatregelen bestudeerde*, nog in de helft van de psychiatrische instellingen gedaan, wat soms fataal kan aflopen door verstikking.
Bart Thomas: 'Volgens mij zijn er zo elk jaar gevallen van ophanging of bijna-ophanging. Nog altijd worden er eenpunts- of tweepuntsfixaties gedaan met een buikband, wat radicaal verboden zou moeten worden omdat het levensgevaarlijk is. Vastbinden doe je al met moeite met huisdieren, laat staan met mensen. Het "fixeren" is wel enigszins gedaald, maar het gebruik van "chemische restrictieve maatregelen" of "extra-medicatie" is nog spectaculair gestegen. Het probleem is dat er voor al die interne dwangmaatregelen helemaal geen wettelijk kader is uitgewerkt.'
Klik hier voor het volledige artikel (Bron: knack.rnews.be)
(*) Ik zou graag het Gentse onderzoek door Bart Thomas over dwangmaatregelen in de psychiatrie lezen, maar weet voorlopig niet hoe ik eraan kan geraken...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten